کد مطلب:43385 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

چند سالي است بي حجاي و بد حجابي در خيابانها عادي شده است. اگر اين گونه اعمال از نظر اسلام صحيح نيست، چرا جلوي آن در جامعه اسلامي گرفته نميشود؟ چرا در فيلمهاي سينمايي، فرهنگ غرب را ترويج ميكنند؟ چرا مراجع تقليد اقدام نميكنند و... تكليف من در خيابان و دانشگاه چيست؟

تألمات خاطري كه از مشاهده فرهنگ ابتذال در جامعه پيدا كردهايد، نشانه احساسات پاك و غيرت ديني و شكوفايي فطرت قدسي و مذهبي شما است و شايسته تقدير ميباشد.

بر هر فرد مسلماني، در هر موقعيت علمي و اجتماعي و ديني باشد، به خصوص شخصيتهاي مؤثر و دولت كه ابزار لازم جلوگيري را در اختيار دارند، لازم است از بروز انواع فساد و گسترش فرهنگ ابتذال و هر فرهنگ و مُدي كه زمينه ساز فساد اخلاقي است، مانند بد حجابي يا بي حجابي جلوگيري كنند. بر ديگران نيز لازم است با رعايت مراتب، امر به معروف و نهي از منكر كنند.

وظيفه مردم به خصوص جوانان حزب اللهي در قبال فساد اجتماعي از ديدگاه امام خميني(ره)

جلوگيري از آزاديهاي افسار گسيخته، و اموري كه خلاف عفت عمومي و مصالح امت اسلامي است، وظيفه همه مسلمانان است، اگر چه برخي از زنان به خاطر داشتن نفوذ و تأثير گذاري بيشتر، مسئوليت زيادتري دارند. امام خميني در ص 28 وصيت نامه الهي سياسي خويش، تكليف و وظيفه همه طبقات را در اين زمينه روشن نموده است. براي شفاف شدن تكليف شما و همه اقشار ملت، قسمتي از آن را نقل ميكنيم:

اكنون وصيت من به مجلس شوراي اسلامي در حال و آينده، و رئيس جمهور و رؤساي جمهوري بعد، و به شوراي نگهبان، و شوراي قضايي و دولت در هر زمان آن است كه نگذارند اين دستگاههاي خبري و مطبوعات و مجلهها، از اسلام و مصالح كشور منحرف شوند و بايد همه بدانيم كه آزادي به شكل غربي آن كه موجب تباهي جوانان و دختران و پسران ميشود، از نظر اسلام و عقل محكوم است و تبليغات و مقالات و سخنرانيها و كتب و مجلاتِ برخلاف اسلام و عفت عمومي و مصالح كشور حرام است و بر همه ما و همه مسلمانان جلوگيري از آنها واجب است، و از آزاديهاي غرب بايد جلوگيري شود... و مردم و جوانان حزب اللّهي اگر برخورد به يكي از امور مذكور نمودند، به دستگاههاي مربوطه رجوع كنند و اگر آنان كوتاهي نمودند، خودشان مكلّف به جلوگيري هستند.

جنابعالي در قسمتي از نامه تان نوشتهايد: از نظر من كسي ميتواند مرجع تقليد باشد كه اين مشكل را حل كند وگرنه مرجع تقليد بودن يك عده پيرمرد و پيرزن بودن هنر نيست.

علما و مراجع تقليد به تعبير روايات، امنا و خلفا و جانشينان انبيا و ائمه(ع) ميباشند.

آنان شريعت واحكام الهي را از طريق وحي دريافت ميكردند و به مردم ابلاغ مينمودند. علما و فقها هنرشان شناخت كارشناسانه و مجتهدانه اصول و فروع گسترده اسلام از روي آيات و روايات، و تطبيق كليات بر جزئيات و مصاديق، و موضوعات نوظهور و ارائه پاسخ آن به جامعه است.

آنان نداي قرآن و پيامبر اسلام و ائمه معصومين(ع) را در مواقع مختلف و از راههاي متفاوت (اعم از سخنراني، كتاب، رساله عمليه، اطلاعيهها و اعزام مبلّغ و بالاخره مستقيم و غير مستقيم) به گوش مردم ميرسانند. البته در اين ميان ميتوانند عدهاي نيز باشند كه به وظيفه اساسي خود عمل نكنند و دچار هواي نفس و يا دنيا زدگي شوند.

مطمئناً چنين كساني اساس اين طبقه و مطابق با فلسفه وجودي روحانيت نيستند. در عين حال مسئله مهمّي مانند اين مسئله كه يك معظل پيچيده فرهنگي است، تنها يك عامل يا حتي يكسري عوامل كاملاً شناخته شده ندارد تا با دادن فتاوا و يا سخنرانيها بتوان جلوي آن را گرفت و يا حتّي مانع گسترش آن شد. هنگامي كه بخشي از امور فرهنگي جامعه به طور مستقيم يا غير مستقيم به ترويج اين وضعيت كمك ميكند، هنگامي كه رواج بي بند و باري تئوريزه ميشود، هنگامي كه هر از چند گاهي، كشور ايران و حكومت آن به خاطر نقض حقوق بشر و منع آزاديهاي فردي محكوم ميشود، هنگامي كه مشكلات اقتصادي و فرهنگي و فكري و اعتقادي موجب افزايش سن ازدواج ميشود، هنگامي كه آزادي جنسي به عنوان يك حق بشري با ابزارهاي مختلف و پيچيده تبليغ شده و محق جلوه داده ميشود، هنگامي كه مشكلات سياسي و اقتصادي و بازيهاي سياسي، مسئولان و مديران فرهنگي جامعه را به خود مشغول داشته و هنگامي كه... . حال چه مقدار ميتواند سخن مراجع و هشدارهاي آنان و حتي فتوا مؤثر باشد؟! گاه بعضاً حتي تأثير منفي نخواهد داشت؟ آيا اگر اجتهاد دقيق و فتاواي عميق در اين مسائل داده شود و سخنهاي بسيار زيبا و دلنشين هم بيان شود، اما ديگران گوش فرا ندهند و عمل نكنند، باز تقصير را بايد متوجه مراجع دانست؟

در هر حال شما به عنوان يك مسلمان كه وظيفه امر به معروف را انجام ميدهيد، بايد هر چه بيشتر سعي در حفظ و مراقبت از خويش ننماييد.

تا حدّ امكان بايد سعي در حفظ نگاه خويش از نامحرمان داشته باشيد. البته در صورت سهوي بودن نگاه بر شما گناهي نيست، اما نگاههاي بعدي را كه در اختيار خودتان است، حفظ كنيد. ميتوانيد زمينههاي نگاه سهوي را نيز برطرف كنيد، به اين صورت كه از معاشرت يا مكاني كه نامحرمان تجمع دارند و يا از صحبت كردن دوري نماييد. اگر چه در شرايطي كه زمينه گناه بيشتر وجود داشته باشد، خودداري و مراقبت از خويشتن مشكلتر است، اما مطمئناً اجر و پاداش بيشتري داشته و انسان را به كمالات اخلاقي بالاتري ميرساند. البته كمك خواستن و راز و نياز به درگاه الهي، پشتوانه محكمي براي انسان در اين راه پر خطر است.